Jakie szanse na znalezienie pracy

[happybeti]

Joanno, brzmi to niepokojąco, że Twój mąż nie widzi siebie za granicą.
To jak to sobie wyobrażasz, gdybyście wyjechali?
To on sfrustrowany, nie potrafiacy się odnaleźć w obcym kraju?
A moze...sorry, to nie wścibstwo, a piszemy tu anonimowo...ale coś mam wrażenie, że uciec chcesz nie tylko od Polski...
Ja języka nie znałam, za to angielski bez problemu . A , że trafiło się, że moim bezpośrednim szefem jest chłopak z Irlandii, to miałam szczęście  - co w sumie niezbyt dobrze w ogólnym rozrachunku mi wychodzi, bo mało mam okazji do mówienia po duńsku- jakoś tak się utarło już w firmie, że gadamy po angielsku. Czasem, jak sobie przypomnimy, że mam mówić po duńsku, to parę zdań, a potem znów automatycznie przechodzimy na angielski  . Gdyby nie przedszkole dziecka, to cienko by było z moim mówieniem  . Ale pracy nie musiałam szukac z tym angielskim- "sama " mnie znalazła, niejako "po znajomości", więc to tez insza inszość...Nie wiem, jak by było, gdybym musiała szukać pracy bez znajomości języka...

[joana22]

Nie nie )))nie uciekam od mojego męża kocham go na maksa )uciec chce od Polaków tych z mentalnością koltuniarstwa chce uciec dla moich dzieci które mimo swoich kilku lat doświadczyli juz od swoich kolegów mobbingu i agresji .nie wiem sama co zrobić ,kuzynka mówi ze musze być na miejscu żeby coś znaleźć ciężko zostawic rodzinę i jechac biorąc pod uwagę jeszcze fakt ze tak ciężko o pracę w DK .super ze wam się udało i ze każdy z was jest zadowolony z emigracji .

[Jomir]

Dziękuję za odp fajnie ze tak wyczerpująco piszesz u mnie sytuacja jest podobna do twojej tylko ze ja mam straszne ciśnienie bo nie znoszę tego kraju i coś mnie ciągnie żeby spróbować a mój maz jest ode mnie starszy nie umie i nie chce wyjechać  słabo zna angielski i nie ma pomysłu na siebie zagranicą( a mogę wiedzieć jak było z wami ktoś znał dobrze język?

Moj maz jest Dunczykiem, wiec jezyk znal i to chyba calkiem niezle Ja znalam angielski biegle, ale to pomoglo jedynie w intensywnej nauce dunskiego. Prace znalazlam dopabuse jak zaczelam sie poslugiwac jezykiem dunskim.

[Jomir]

Nie nie )))nie uciekam od mojego męża kocham go na maksa )uciec chce od Polaków tych z mentalnością koltuniarstwa chce uciec dla moich dzieci które mimo swoich kilku lat doświadczyli juz od swoich kolegów mobbingu i agresji .nie wiem sama co zrobić ,kuzynka mówi ze musze być na miejscu żeby coś znaleźć ciężko zostawic rodzinę i jechac biorąc pod uwagę jeszcze fakt ze tak ciężko o pracę w DK .super ze wam się udało i ze każdy z was jest zadowolony z emigracji .

MOze warto pomyslec rowniez o tym, ze uciekniesz na drugi biegun. Do ludzi, z ktorymi relacje nawiazuje sie powoli, a w okresie "przedrelacyjnym" sa z zamknieci i nie zainteresowani Toba i Twoim zyciem. Wielu Polakow z tym sobie nie radzi. Przejrzyj niedawny watek... Zaraz Ci poszukam.
Warto wiedziec, w co chcesz sie wpakowac.

[Jomir]

Prosze:
http://www.poloniainfo.dk/forum/index.php/topic,1088435.0.html

Byc moze autorka nieco przesadza, ale tak wlasnie czuje, wiec warto tez o takich uczuciach pomyslec.

[joana22]

Wszystko się może zgadzać moja kuzynka tez narzeka na obojętność  Duńczyków mimo że ona już tyle lat w Danii .Rodzice i rodzeństwo jej męża nie czuje potrzeby spotkania się nawet o chorobie jego ojca dowiedzieli się miesiąc przed śmiercią .Zauważyłam że mąż ma focha jak po polsku rozmawiamy  generalnie wiem jakie to społeczeństwo ale może są jakieś plusy Danii bo narazie to czuje się mega zniechecona

[Jomir]

Ma focha?
A jak Ty bys sie czula, gdybys caly wieczor siedziala przy dwoch osobach, ktore gulgocza po dunsku?
Jezeli obydwie znacie angielski, to zwykla uprzejmosc podpowiada by mowic w jezyku zrozumialym dla wszystkich.

Nie mowili o chorobie ojca? A coz by to zmienilo? Poza tym tu dorosli sa dorosli i radza sobie sami ze swoimi problemami. Moi tesciowie wiedza o wszystkich naszych sprawach, i sluza pomoca we wszystkim. A sami prosza o pomoc bardzo rzadko. Tesciowa pomoga mi jak przyjedzie, bo wie, ze jestem chora. Ona nigdy sie nie skarzy (choc z racji nauki wyniesionej ze szkoly widze wyraznie, ze tez zdrowa nie jest), a jak pytam w czym pomoc, to mowi, ze wszystko ogarnela.
W Polsce dzieci sie ma celem zabezpieczenia starosci (tak ja to widze), w Danii by sie nimi cieszyc i je chronic. Tak przynajmniej jest w rodzinie mojego meza.

Poczytaj watek tej dziewczyny i nasze wypowiedzi. DUnczycy sa po prostu inni i warto o tym wiedziec przed wyjazdem. Kwiatami i transparentami nie beda witac.
Mi tu jest dobrze! I za nic bym stad nie wyjechala.

[stena2011]

Musze cos napisac.W Dani mieszkam od 6 miesiecy wiec za duzo nie moge powiedziec,ale wczesniej mieszkalem kilka lat we Francji i Belgi.W porownaniu z tymi krajami Dania oraz jej mieszkancy ich podejscie do zycia obcokrajowcow wyglada o wiele lepiej.Jesli chodzi o mnie to dunczycy z ktorymi pracuje sa bardzo pomocni czesto sami pytaja czy mam jakies problemy czy czegos nie potrzebuje.Czesto pomagaja dzwoniac do roznych instytucji w mojej sprawie.Oczywiscie jest to wynik mojej ciezkiej pracy i kwestia tego aby pokazac im jakim jest sie czlowiekiem.W mojej sytuacji sprawa wygladala tak ze kiedy dosc mialem agencji zatrudnienia okradajacej mnie z kazdej korony i powiedzialem do wspolpracownikow ze odchodze to po pietnastu minutach mialem telefon z biura firmy aby przyjechac i podpisac bezposredni kontrakt z dunskim pracodawca.To tyle pozdrawiam rodakow i zycze szczescia.