Zrzeczenie się obywatelstwa polskiego - ile sie czeka?

[Krakers]

Hmm ... chyba zbyt wielka wage przykladasz do tego co inni o Tobie mowia i do kwestii przynaleznosci narodowej. Dla mnie nie ma znaczenia, czy jestem Polakiem, Niemcem, Bialorusinem ... czy tez Dunczykiem.
Zreszta jak Cie widza - tak Cie pisza ... jesli bedziesz myslala w kategoriach, ze nie jestes u siebie, ze jestes "gorsza" ... to taka Cie beda widziec. Jak idziesz do jakiegos urzedu, z usmiechem na twarzy i radosc od Ciebie emanuje to Cie lepiej potraktuja niz gburowatego Dunczyka.

A czy dla Twojego znajomego Dunczyka Ty jestes wazniejsza i mu blizsza ... niz osoba - Dunczyk - ktorej nie zna i po raz pierwszy ja widzi na oczy? Wieksze wiezi sa miedzy nim, a Toba, czy miedzy nim a kompletnie nieznanym Dunczykiem?

Jeszcze nie rozumiem - co z Litwinem? Uwazalas go za kogos gorszego, inaczej traktowalas? Przeciez najwazniejsze sa relacje a nie kwestia narodowosci.

[keny79]

prawda jest taka ,że bez względu na to jakie kroki poczynimy to nie zmieni to faktu ,że nadal pozostaniemy Polakami :)przecież nie obudzę się jutro rano jako "nowonarodzony" i nie powiem "no to od dziś jestem Duńczykiem" .nie zmieni tego nawet duński paszport..dokumenty możemy zmieniać,korygować dane osobowe ale działania te nie zmienią tego co "siedzi" w nas.rozumiem,że zmiany te mogą mieć na celu dbanie o swoją przyszłość ,ale kto może przewidzieć jak ona będzie wyglądała za 20 lat.Ludzie oceniają nas a nie to co mamy napisane w dokumentach.może więc lepiej w pierwszej kolejności zacząć od asymilowania się z otoczeniem.

[Liwia]

Tu nie chodzi o przykładanie uwagi do tego co ktoś o mnie myśli i nie chodzi mi tutaj o bliższe relacje. I nie stawiaj, proszę, znaku równości między słowem 'obcy' i 'gorszy', bo to są zupełnie inne rzeczy. Wcale nie uważam tego Litwina, za kogoś gorszego i na pewno jest mi bliższy niż jakiś Polak przypadkowo spotkany na ulicy. Ale o ile się orientuję to nie dyskutujemy o więzach międzyludzkich tylko o narodowości.

Hmm ... chyba zbyt wielka wage przykladasz do tego co inni o Tobie mowia i do kwestii przynaleznosci narodowej. Dla mnie nie ma znaczenia, czy jestem Polakiem, Niemcem, Bialorusinem ... czy tez Dunczykiem.
Zreszta jak Cie widza - tak Cie pisza ... jesli bedziesz myslala w kategoriach, ze nie jestes u siebie, ze jestes "gorsza" ... to taka Cie beda widziec. Jak idziesz do jakiegos urzedu, z usmiechem na twarzy i radosc od Ciebie emanuje to Cie lepiej potraktuja niz gburowatego Dunczyka.

A czy dla Twojego znajomego Dunczyka Ty jestes wazniejsza i mu blizsza ... niz osoba - Dunczyk - ktorej nie zna i po raz pierwszy ja widzi na oczy? Wieksze wiezi sa miedzy nim, a Toba, czy miedzy nim a kompletnie nieznanym Dunczykiem?

Jeszcze nie rozumiem - co z Litwinem? Uwazalas go za kogos gorszego, inaczej traktowalas? Przeciez najwazniejsze sa relacje a nie kwestia narodowosci.

[Posted on: 30 Grudzień  2009, 11:00:53]
Powiem szczerze, że mnie wryło. Już dawno nie usłyszałam nic tak głupiego. Pobiłaś nawet moją znajomą, która stwierdziła, że jej aparat robi się cięższy kiedy narobi dużo fotek... Gratuluję! ...głupoty...

A ja robie to tylko ze wzgledu na moje przyszle dzieci. Wiecie, ze jesli oboje rodzicow jest polakami, to dziecko chociaz urodzone tutaj tez dostanie polskie obywatelstwo. Nie mam zamiaru po urodzeniu dziecka, meczyc sie z polska ambasada o wyrobienie wszystkich dokumentow dla dziecka. Jak bede miala dunskie obywatelstwo to i zalatwienie wszystkich formalnosci po urodzeniu dziecka bedzie o wiele prostsze 
Pozdrawiam i zycze Szczesliwego Nowego Roku.

[romanosiu]

Judka,

zmiana obywatelstwa nie wyleczy twoich kompleksów,

i jeszcze raz powtarzam wśród Duńczyków wywoła to tylko lekki uśmieszek i politowanie nad twoją osobą.

Szczęśliwego Nowego Roku

[roga]

Jeden z moich znajomych, zapytany przez dunczykow "skad jestes", nie mowi, ze jest z Polski ale odpowiada: "jestem z Århus".
Chyba, ze zostanie zapytany:"skad pochodzisz".

[jest.info]

Tzn. że ludzie z którymi mieszkasz na jednym osiedlu, w jednym mieście czy w jednym kraju uważają Cie za "swojego". Mieszkając w PL czułam się jak u siebie, bo wszyscy mówili w moim ojczystym języku, urodzili się w Polsce, i czułam, że jestem częścią tego społeczeństwa i do niego przynależę, tak?
---
Mieszkając w PL miałam sąsiadów Litwinów. Moi rodzice się z nimi przyjaźnili i często u nas bywali. I gdyby taki mój sąsiad np przyszedł któregoś dnia i powiedział "mam obywatelstwo polskie i od dziś jestem Polakiem" to bym w dalszym ciągu uważała go za Litwina, bo po pierwsze nie urodził się w PL, po drugie nie mówi "czystą polszczyzną".

A ja cieszyłbym się że chce być częścią społeczeństwa w którym żyje, że chce być Polakiem i takim też byłby w świetle prawa. A to że, pomimo przyjaźni z twoimi rodzicami, nigdy nie uznalibyście go za "swojego" to już nie jego problem.

PS. Czy obcokrajowcy mieszkający w Polsce od dzieciństwa nigdy nie będą Polakami, czy polskie dzieci wychowane za granicą nie są Polakami, czy ludzie nie mówiący "czystą polszczyzną" nie są Polakami?

[roga]

Czesto sie zdarza (najczesciej na Jutlandii), ze osoby pochodzace z Sjælland i ktore przed wielu, wielu laty przeniosly sie np. do
Nordjylland, nadal uwaza sie za obce/nie swoje, nazywajac ich "københavner". A co dopabuse maja powiedziec obcokrajowcy.

[jest.info]

Pracuję z jednym z diabelskiej wyspy - djævleøen (tak czasami żartobliwie określa się Zelandię) ale nigdy nie zauważyłem żeby z tego powodu był on traktowany inaczej. Tak samo myślę że Warszawiacy nie będą czuli się obcy poza Warszawą i nawet jeśli będą nazywani Warszawiakami (bo może tak łatwiej) to nie znaczy że nie będą zaakceptowani w nowym środowisku. Czy też Warszawiak nigdy nie będzie jednym z nas?

[Manior]

Kiedyś, w innych regionach Polski, Warszawiaków nazywano krawaciarzami. Nie wiem czy jest tak nadal.

[Liwia]

"A ja cieszyłbym się że chce być częścią społeczeństwa w którym żyje, że chce być Polakiem i takim też byłby w świetle prawa. A to że, pomimo przyjaźni z twoimi rodzicami, nigdy nie uznalibyście go za "swojego" to już nie jego problem." Ani nasz, ani Twój, ani jego jak powiedziałeś, bo to nie jest żaden problem.

Jeśli ktoś mieszka od urodzenia w Danii np, a ma paszport polski to może będzię się czuł Duńczykiem (chociaż też nie każdy, bo to sprawa osobista), a zmiana obywatelstwa to tylko formalność. Tutaj się zgodzę. Ktoś kto mieszka od dzieciństwa w PL też może czuje się Polakiem a może nie. Teraz akurat w tym momencie skupiłam się na jednym przypadku, przypadku Judki. I nie omawiam wszystkich możliwych opcji i przypadków, bo brak mi chęci i czasu.
Czy znasz chociaż jednego rodowitego Polaka, który nie mówi czystą polsczyzną??? (Omawiając ten przypadek, też miałam na myśli rodowitych Duńczyków i rodowitych Polaków.)
 

A ja cieszyłbym się że chce być częścią społeczeństwa w którym żyje, że chce być Polakiem i takim też byłby w świetle prawa. A to że, pomimo przyjaźni z twoimi rodzicami, nigdy nie uznalibyście go za "swojego" to już nie jego problem.

PS. Czy obcokrajowcy mieszkający w Polsce od dzieciństwa nigdy nie będą Polakami, czy polskie dzieci wychowane za granicą nie są Polakami, czy ludzie nie mówiący "czystą polszczyzną" nie są Polakami?