Artykul z Kiosku Onetu na dzien 27.03.2008r. La Vanguardia
http://wiadomosci.onet.pl/1477727,242,1,autyzm_moze_byc_atutem,kioskart.htmlAutyzm może być atutemMają trudności w kontaktach z otoczeniem, boją się niespodziewanych sytuacji i rzeczy nowych
Ale to nie oznacza, że osoby autystyczne nie mogą być świetnymi pracownikami. Thorkile Sonne, przedsiębiorca z Danii, odkrył to dzięki swemu synowi.
Thorkil Sonne mówi mało i bardzo powoli. Za to jego syn Lars jest gadatliwy, nie ma przyjaciół, ale umie cieszyć się życiem. – Autystyczne dziecko w rodzinie to nie tragedia – mówi dziś jego ojciec. Przyznaje jednak, że na wieść o chorobie syna kompletnie się załamał. Dopabuse gdy zaakceptował rzeczywistość, zaczął działać. Założył firmę, w której 75 procent zatrudnionych to osoby cierpiące na autyzm. – Jesteśmy pierwszym przedsiębiorstwem, które osiąga zyski na rynku dzięki cechom charakterystycznym dla osób autystycznych – mówi z dumą. – Współpracujemy z wielkimi koncernami, takimi jak Microsoft. Osiągnąłem sukces, gdyż udało mi się wynaleźć na rynku nową niszę.
La Vanguardia: Jak dowiedział się pan o chorobie syna?
Thorkil Sonne: Lars nigdy nie był taki jak jego rodzeństwo. Mógł całymi godzinami siedzieć sam, niczym się nie zajmując. Miał niesamowite zdolności w niektórych dziedzinach, ale w innych, na przykład w nawiązywaniu kontaktu z innymi ludźmi, zupełnie sobie nie radził. Stwierdzono u niego autyzm. Cała nasza wiedza – żony i moja – na temat tej choroby sprowadzała się do tego, że widzieliśmy film "Rain man" z Dustinem Hoffmanem. Przeżyliśmy ciężkie chwile.
Czego najbardziej się państwo obawiali?
Że nasz syn przez całe życie będzie od nas uzależniony. Przeczytaliśmy wszystkie dostępne książki, ale żadna nie przyniosła nam pocieszenia. Wręcz przeciwnie: te lektury przygnębiły nas jeszcze bardziej. Wtedy postanowiłem przestać czytać i zacząć działać.
Duński system socjalny należy do najlepszych na świecie, jeśli chodzi o opiekę nad osobami w sposób ewidentny niepełnosprawnymi, ale zupełnie nie zajmuje się niewidocznymi upośledzeniami. Jeśli nic by się nie zmieniło, mój syn nie miałby szans na znalezienie pracy i mimo swoich zdolności zawsze byłby uzależniony od innych.
Jakie Lars ma zdolności?
Ma niezwykłą pamięć, przydatną w matematyce i nauce języków obcych. Mając siedem lat narysował z pamięci duńską sieć kolejową, sieć autostrad w Danii i całą mapę Europy. Jest dokładny i cierpliwy. Codziennie rano wstaje o szóstej i kładzie się o dziewiątej, ani minuty wcześniej czy później. Jeśli coś się z nim ustali, trzeba tego dokładnie przestrzegać. Wszystkie wyjazdy z Larsem należy uprzednio dokładnie zaplanować, omówić je z nim, a potem dokładnie realizować plan. Improwizowane działanie budzi w nim lęk.
Takie właśnie są osoby autystyczne?
Mają wiele bardzo cennych umiejętności. Postanowiłem je wykorzystać w założonej przeze mnie firmie, która specjalizuje się w technologii informacji. Ten temat był mi dobrze znany. Wcześniej kabusewałem przedsiębiorstwem zajmującym się telekomunikacją i informatyką. Zarabiałem całkiem nieźle.
Uświadomiłem sobie, że ja sam mogę zapewnić przyszłość mojemu synowi. I tak w 2004 roku założyłem Specialisterne.
Początki z pewnością nie były łatwe.
Nie otrzymałem żadnej pomocy od państwa. Musiałem obciążyć hipoteką dom, ale moja żona bardzo mnie wspierała. Nikt inny, nawet rząd, nie wierzył, że prywatna firma może generować zyski zatrudniając osoby niepełnosprawne.
Ilu pracowników liczy pańska firma?
Dla osób autystycznych zgłaszających się do nas do pracy stworzyliśmy specjalny program nauki z zakresu technologii informacji i zachowań społecznych. Ci młodzi ludzie nigdzie przedtem nie pracowali, bo nikt nie był zainteresowany wykorzystaniem ich możliwości. Zaczynaliśmy od sześciu osób, teraz jest nas pięćdziesięcioro, z czego 75 procent to osoby autystyczne.
Co sprawia wam największe trudności?
Dla moich pracowników najtrudniejsze jest nawiązywanie kontaktu ze zdrowymi ludźmi. Robię co w mojej mocy, aby wszystko z góry zaplanować i unikać nieprzewidzianych sytuacji, które oni tak źle znoszą. A jednak to zdumiewające, kiedy się widzi, jak tacy młodzi ludzie, pełni różnych wątpliwości odnajdują się i nabierają pewności siebie dzięki pracy. Dla mnie to ogromna satysfakcja wiedzieć, że mój syn ma przed sobą przyszłość. Specialisterne to świetnie prosperująca firma – może konkurować na rynku z innymi, uczą o niej na Harvardzie i w barcelońskiej szkole ESADE.Jak wygląda codzienność w Specialisterne?
Mam wspaniałych pracowników. Kiedy z nimi rozmawiam, nie uciekam się do ironii czy sarkazmu: rozmawiamy szczerze i otwarcie. To bardzo piękne. Nie ma między nami intryg ani dwulicowości, jest zaufanie. Kiedy zajmują się czymś, co daje im motywację, potrafią pracować bardzo ciężko i wykonują te same czynności, aż dojdą do perfekcji.
Osobom autystycznym trudno jest nawiązać więzi emocjonalne.
W swoim własnym środowisku posługują się tymi samymi kodami, są odprężeni, troszczą się o siebie nawzajem. Zdarzają się oczywiście przypadki ekstremalne... Poznałem pierwowzór bohatera filmu "Rain man", Kima Peeka z Ohio. Na całym świecie jest tylko piętnaście osób cierpiących na tak zaawansowaną postać autyzmu.
Jaki jest Kim?
Potrafi czytać jednocześnie dwie strony książki lub gazety. Czyta bardzo szybko i zapamiętuje 90 procent treści. Jeździ z wykładami po całym świecie, ale nie potrafi mieszkać sam. Można by go uznać niemal za geniusza. Gdyby Einstein urodził się w naszych czasach, również uznano by go za osobę autystyczną. Prawdopodobnie trafiłby do specjalnej szkoły i nikt nie spodziewałby się po nim niczego szczególnego. Tak samo byłoby w przypadku Darwina, Newtona i Leonarda Da Vinci.
Wszyscy oni mieli dużo cech wspólnych z chorymi na autyzm: niezwykłe uzdolnienia i cechy mózgu męskiego – jak mówi profesor Simon Baron-Cohen, dyrektor Centrum Badań nad Autyzmem przy Uniwersytecie Cambridge. W tamtych czasach byli jednak szanowani i podziwiani, ponieważ ceniono u nich nadzwyczajną zdolność logicznego myślenia i osiągali fantastyczne wyniki. Dziś społeczeństwo oczekuje od nas, że wszyscy będziemy tacy sami...
Czego się pan nauczył od osób autystycznych?
Widziałem, jak wielką radość sprawia ludziom, gdy zaczynamy zwracać na nich uwagę. Mam najlepszą na świecie pracę. Udało mi się stworzyć nowy typ przedsiębiorstwa idąc za głosem własnej intuicji. Zaufałem życiu. Jeśli coś nie przynosi efektów za pierwszym razem, to znaczy, że trzeba szukać jeszcze lepszych rozwiązań. Nauczyłem się marzyć i podążać za swymi marzeniami. To wszystko zawdzięczam Larsowi.
Wątek: Autyzm i Dania (Przeczytany 7012 razy)
Similar topics (5)
08 Wrz 2009, 19:25:00