Znałazłam jeszcze jeden ciekawy artykuł na powyższy temat w Rzeczpospolitej.
Jak założyć firmę w DaniiDuńskie władze, zarówno centralne, jak i lokalne, stwarzają przyjazne warunki dla obcokrajowców, którzy chcą założyć w tym kraju przedsiębiorstwo. Przepisy są wyjątkowo przejrzyste
Powołano nawet specjalną organizację - Invest in Denmark, która udziela szczegółowych informacji potencjalnym inwestorom. Wszystko to zachęca doprowadzenia działalności gospodarczej w tym kraju.
Na rynku duńskim bardzo często spotyka się zagraniczne przedsiębiorstwa. Nie są szczególnie kontrolowane. Dotyczą ich takie same prawa i obowiązki jak firm duńskich. Dla inwestorów prywatnych nie ma ograniczeń w żadnym obszarze działalności z wyjątkiem branży nieruchomości. Korzystają nawet ze wsparcia finansowego państwa w formie korzystnych warunków kredytowych i gwarancji rządowych. Dotyczy to firm zakładanych na obszarach o największym bezrobociu, produkcji proeksportowej oraz inwestycji służących rozwojowi technologicznemu. Inwestorzy prywatni mogą też otrzymać wsparcie władz lokalnych w postaci wynegocjowanych udogodnień oraz poradnictwa i pomocy organizacyjnej. Dania nie oferuje natomiast wakacji podatkowych ani innych ułatwień fiskalnych. Usługi świadczone przez banki są dostępne w jednakowym zakresie dla przedsiębiorców duńskich oraz inwestorów zagranicznych.
Rejestracja przedsiębiorstwa Działalność produkcyjna lub handlowa podejmowana przez zagraniczne osoby fizyczne lub prawne na rynku duńskim musi być zarejestrowana w Duńskiej Agencji Przedsiębiorstw i Handlu (Danish Commerce and Companies Agency). Należy przedstawić: nazwę i adres firmy macierzystej oraz jej duńskiego oddziału, dokumenty sprawozdawcze firmy zagranicznej, treść jej postanowień statutowych i założycielskich, poświadczenie rejestracji w państwie, w którym ma siedzibę, notarialnie poświadczone pełnomocnictwo dla dyrektora oddziału, statut oddziału.
Niezbędne jest również wpłacenie w całości kapitału zakładowego przewidzianego dla formy prawnej, w jakiej rejestrowana jest firma w Danii. Należy też wnieść opłatę rejestracyjną, której wysokość jest różna w zależności od formy prawnej rejestrowanego podmiotu (średnio ponad 2 tys. duńskich koron -DKK).
Kolejny obowiązek to rejestracja przedsiębiorstwa w urzędzie podatkowym właściwym terytorialnie ze względu na miejsce prowadzenia działalności.
Do założenia firmy konieczne jest też uzyskanie tzw. certyfikatu pobytowego. Począwszy od 1 maja 2004 r. każdy polski obywatel może go dostać, wykazując źródła dochodów pozwalających na pokrycie kosztów utrzymania w Danii.
Samozatrudnienie Najpopularniejszą formą prowadzenia działalności gospodarczej w Danii przez obcokrajowców, w tym Polaków, jest tzw. samozatrudnienie.
Do jego rejestracji wymagane są dodatkowe dokumenty, w tym przede wszystkim biznesplan przyszłej działalności oraz świadectwa potwierdzające kwalifikacje osoby ubiegającej się o zgodę na samozatrudnienie.
Spółki osobowe i kapitałowe Działalność gospodarcza w Danii może być prowadzona w formie spółek:
- akcyjnej (Aktieselskab - A/S),
- z ograniczoną odpowiedzialnością (Anpartsselskab - ApS),
- jawnej (Interesselskab - I/S),
- komandytowej (Kommanditselskab - K/S).
Aby założyć spółkę akcyjną, należy: sporządzić umowę założycielską i statut, wyemitować kapitał akcyjny, zatwierdzić wniosek o założeniu spółki akcyjnej, wybrać zarząd i radę nadzorczą oraz wystąpić o rejestrację spółki w Agencji Przedsiębiorstw i Handlu w ciągu sześciu miesięcy od daty podpisania umowy założycielskiej. Minimalny kapitał zakładowy spółki akcyjnej wynosi 500 tys. DKK.
Przy zakładaniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sporządza się: umowę założycielską, statut spółki, wpłaca kapitał założycielski oraz rejestruje spółkę w Agencji Przedsiębiorstw i Handlu w ciągu dwóch miesięcy od daty podpisania umowy o jej utworzeniu. Może być ona założona przez jedną lub więcej osób. Jej minimalny kapitał zakładowy wynosi 125 tys. DKK. Ostatnim krokiem jest rejestracja spółki w Agencji Przedsiębiorstw i Handlu.
Spółka jawna może być założona przez dwie lub więcej osób fizycznych bądź prawnych podejmujących wspólne zobowiązania. Sporządzają one umowę założycielską, w której wszystkie te zobowiązania jasno określają, a umowę przedstawiają przy rejestracji spółki.
Podobnie jedna lub więcej osób fizycznych albo prawnych może założyć w Danii spółkę komandytową. Również w tym wypadku podejmują one wspólne zobowiązania, które wpisują do umowy założycielskiej wymaganej przy rejestracji. Nazwa spółki musi zawierać skrót K/S wskazujący na jej formę prawną.
Stowarzyszenia, oddziały i przedstawicielstwa Przedsiębiorcy zagraniczni mogą działać na rynku duńskim również w formie:
- stowarzyszenia spółdzielczego (Andelsforening/Brugsforening),
- przedstawicielstwa (Salgskontor),
- oddziału firmy zagranicznej (Filial af udenlandsk selskab). Stowarzyszenie spółdzielcze to osoba prawna ustanowiona na podstawie umowy stowarzyszeniowej osób fizycznych w celu przetwarzania i sprzedaży produktów stanowiących własność tych osób lub w celu zakupu produktów i ich sprzedaży tym osobom. Członkowie stowarzyszenia ponoszą ograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania firmy. Jego nazwa musi zawierać skrót określający formę prawną.
Przedstawicielstwo firmy zagranicznej nie ma osobowości prawnej; jego zadaniem jest podjęcie działań promujących produkty i usługi zagranicznej firmy macierzystej. Wszelkie zobowiązania podejmowane są przez przedstawicielstwo w imieniu i na rzecz firmy macierzystej, która całkowicie odpowiada za jego działalność.
Oddział przedsiębiorstwa zagranicznego, np. polskiego, można założyć w Danii, jeżeli jego forma prawna w państwie siedziby spółki matki jest zbliżona do form prawnych duńskich spółek akcyjnej lub z o.o. Oddział rejestrowany jest w Agencji Przedsiębiorstw i Handlu. Wniosek o rejestrację musi zawierać: nazwę firmy zagranicznej, jej formę prawną, adres siedziby, numer rejestracyjny, przedmiot działalności, wartość kapitału akcyjnego, roczne sprawozdanie finansowe. Oddział firmy zagranicznej nie wymaga wpłaty założycielskiego kapitału akcyjnego, co bardzo zachęca zagranicznych inwestorów do rozpoczynania działalności właśnie w tej formie, szczególnie jeśli ma być ona prowadzona w niewielkim rozmiarze albo nie jest obliczona na szczególnie duży zysk.
W składzie zarządu oddziału firmy zagranicznej, podobnie zresztą jak spółki akcyjnej oraz spółki z o.o., musi być przynajmniej jedna osoba mająca prawo pobytu w Danii lub innym państwie UE.
Zasady opodatkowania System podatkowy w Danii jest bardzo rozbudowany. Obejmuje podatki bezpośrednie (dochodowe od osób fizycznych i prawnych, od firm uczestniczących w wydobyciu gazu ziemnego i ropy, od dochodów kapitałowych) oraz pośrednie (VAT, akcyza).
Duński PIT składa się z dwóch części. Pierwsza to podatek liniowy płacony na rzecz władz lokalnych. Jego wysokość jest różna, ale średnia stawka wynosi ok. 33 proc. Część druga to progresywny podatek płacony do budżetu państwa.
Wynosi on 5,5 proc. dla dochodów do 37,6 tys. DKK, 6 proc. dla dochodów od 37,6 tys. do 259,5 tys. DKK, 15 proc. dla dochodów od 259,5 tys. do 311,5 tys. DKK.
Dodatkowo od dochodów osób fizycznych pobierana jest 9-proc. składka na ubezpieczenia społeczne.
Maksymalne obciążenie PIT nie może przekroczyć 59 proc.
Pracownicy zagraniczni mogą wybrać 25-proc. stawkę liniową, ale wtedy nie korzystają z żadnych odpisów od podstawy opodatkowania. Nie zwalnia ich to ze składki ubezpieczeniowej.
Stawka VAT wynosi w Danii 25 proc. Nie podlegają mu: transakcje eksportowe, sprzedaż lub wynajem nieruchomości wraz z dostawą gazu, wody, energii elektrycznej i ogrzewania, wygrane na loteriach i w grach liczbowych, usługi bankowe, transakcje ubezpieczeniowe, usługi socjalne, opieka medyczna, działalność kulturalna, edukacja, sport amatorski, transport osób środkami publicznymi.
Kwota obrotu, po której przekroczeniu duńskie firmy muszą płacić VAT, wynosi 50 tys. DKK. Natomiast przedsiębiorcy zagraniczni mają obowiązek rejestracji i odprowadzania podatku już od momentu realizacji w Danii pierwszej transakcji podlegającej VAT.
Akcyza (w różnej wysokości zależnie od towaru) nakładana jest np. na: piwo, wino, mocne alkohole, wodę mineralną, tytoń, czekoladę, kawę, herbatę, lody, nagrania fonograficzne, kasety wideo, żarówki elektryczne, paliwa silnikowe, olej opałowy, gaz, węgiel, energię elektryczną. Płaci się ją z chwilą sprzedaży towaru końcowemu nabywcy.
Prowadzenie restauracji oraz punktu sprzedaży detalicznej nie podlega w Danii przepisom o samozatrudnieniu.
- Wszelkie kontakty z duńskimi urzędami, np. rozliczenia z urzędem skarbowym, odbywają się w języku urzędowym, czyli duńskim.
- Osoby nieznające duńskiego muszą zatrudnić tłumacza.
Nabywanie nieruchomości
W Danii obowiązują odrębne przepisy dla tzw. pierwszych i drugich rezydencji. Nabycie pierwszej rezydencji jest możliwe, gdy zainteresowany jej nabyciem cudzoziemiec ma aktualne prawo pobytu oraz uzyska pozytywną opinię gminy w tej sprawie.
Ministerstwo Sprawiedliwości sprawdza powyższe dokumenty i na ich podstawie decyduje o wydaniu zezwolenia na zakup ziemi lub innej nieruchomości. Jeżeli okres zamieszkania nabywcy w Danii przekracza pięć lat, nie jest mu już potrzebne zezwolenie na zakup nieruchomości.
W wypadku obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej prowadzących działalność gospodarczą na terenie Danii zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli nieruchomość ma stanowić stałe miejsce zamieszkania dla pracowników firmy lub być wykorzystywana na potrzeby tej działalności. Ustawodawstwo duńskie jest natomiast bardzo restrykcyjne w kwestii tzw. letnich rezydencji.
Nabycie takiej nieruchomości przez cudzoziemca jest możliwe pod warunkiem, że udowodni on silny związek z Danią, np. zamieszkiwanie w tym kraju rodziny, systematyczne spędzanie urlopów, znajomość języka duńskiego itp. Odrębne przepisy regulują też zasady zakupu gospodarstw rolnych. Można je nabyć, jeśli kupujący jest obywatelem UE, ma wykształcenie rolnicze, będzie stale mieszkał na terenie gospodarstwa w ciągu sześciu miesięcy po jego zakupie i osobiście je prowadził. Nie musi natomiast mieć duńskiego obywatelstwa.