Warunki pracy w Danii.

W Danii nie ma jednolitego aktu prawnego - kodeksu pracy,  który  regulowałby relacje między pracodawcami i pracownikami wszystkich grup zawodowych. Większość zagadnień w stosunkach pracodawca-pracownik  w  sektorze prywatnym takich jak: wymiar czasu pracy, minimalny czas urlopu, maksymalny wiek emerytalny, okres wypowiedzenia czy prawa do urlopów macierzyńskich  przyjętych  zostało w umowie głównej miedzy Duńską Federacją Związków Zawodowych a  Duńską  Konfederacją Pracodawców.  Umowa ta podlega negocjacjom raz na cztery lata, natomiast w odniesieniu do warunków  płacowych, tj. poziomu  wzrostu wynagrodzeń, co dwa lata. Należy przy tym podkreślić, Iż pozycja związków zawodowych w Danii jest bardzo mocna, należmy do nich ponad 80% zawodowo czynnych osób.

 
Rodzaje umów o pracę

 
Umowy o pracę czasową muszą być zawierane na piśmie pomiędzy pracownikiem a agencją pracy czasowej. Nie ma obowiązującego prawa regulującego czas trwania i sposoby odnawiania takiego rodzaju umów.

{viewonly=special, registered} 

W przypadku każdego stosunku pracy trwającego dłużej niż miesiąc oraz średnio dłużej niż 8 godzin w tygodniu, istnieje kilka regulacji, których należy przestrzegać.

 
Pracodawca musi poinformować swojego pracownika o szeregu warunków podstawowych:

 

1. nazwach (nazwiskach) i adresach pracodawcy i pracownika,
2. lokalizacji miejsca pracy oraz miejsca, w którym najczęściej wykonywana jest praca,
3. opisie pracy lub specyfikacji stanowiska lub kategorii pracy pracownika,
4. rozpoczęciu umowy o pracę,
5. oczekiwanym czasie trwania pracy - jeżeli nie jest to praca stała,
6. praw dotyczących dni wolnych od pracy lub wynagrodzenia za urlop,
7. długości okresu wypowiedzenia obowiązującej obie strony,
8. uzgodnionej płacy na początku okresu zatrudnienia oraz warunkach płatności,
9. zwykłych dziennych lub tygodniowych godzinach pracy,
10. specyfikacji układów zbiorowych regulujących dany rodzaj pracy.

 
Regulacje te mogą jednak zostać uchylone w przypadku pracy czasowej lub w przypadkach określonych zadań.

 
Wykonywanie pracy w różnych lokalizacjach

 
W przypadkach, gdy pracownik jest kierowany za granicę do jednego lub wielu państw, a praca przekracza jeden miesiąc,  musi  on  otrzymać pisemne  dokumenty  dotyczące  swojego zatrudnienia. Dokumenty te powinien otrzymać przed wyjazdem.

 
Poza podstawowymi informacjami, jakie te  dokumenty   zawierają, powinien  on  otrzymać

informacje o: 

1. czasie trwania pracy za granicą,
2. walucie, w jakiej wypłacane będą jego płace,
3. Świadczeniach pieniężnych lub zaopatrzeniu, jakie może być związane z jego pobytem,
4. warunkach powrotu do kraju ojczystego,
5. informacje o tym, czy wystawiono konieczne zaświadczenia związane z jego stanowiskiem.

Drogowy transport międzynarodowy może podlegać regulacjom w zakresie:

 

1. obsady pojazdów,
2. wymogów dotyczących kierowców pojazdów dotyczących np. minimalnego wieku,
3. dopuszczalnych czasów kierowania dla personelu,
4. książek kontrolnych oraz   sprzętu kontrolnego rejestrującego czas pracy i   okresy odpoczynku.

 

Czas pracy musi być zorganizowany w taki sposób, by pracownicy dysponowali okresem odpoczynku trwającym przynajmniej 11 kolejnych godzin w ciągu każdych 24 godzin. Pracownicy umysłowi, których obowiązki wiążą się z ponoszeniem kosztów podróży, pobytem poza domem itp., mogą otrzymać zwrot wszystkich koniecznych wydatków od pracodawcy, który także jest zobowiązany pokryć ich część z góry.

 
Staże

 

Umowy  stażu  muszą  być  zawierane  na  piśmie.  Umowy  stażu  to  umowy,  na  mocy,  których pracodawca (w sektorze rzemiosła,  handlu, przemysłu  itp.)  zgadza się przyuczyć  inną osobę do określonego zawodu lub zorganizować takie szkolenie.

 
Czas pracy

 
Zarówno  dla  pracowników  sektora  państwowego,  jak  i  prywatnego  obowiązuje  37-godzinny tydzień  pracy.  W zależności od danych umów  zbiorowych pracownikom pracującym na drugą  i trzecią zmianę mogą przysługiwać dodatkowe 2 godziny urlopu za każde 37 godzin pracy. Godziny nadliczbowe płatne są na ogół według stawki 50% więcej za pierwsze 3 godziny oraz 100% więcej za godziny następne i pracę w niedziele i Święta państwowe.

 
Urlop wypoczynkowy

 
Wszystkim pracownikom przysługuje  urlop  wypoczynkowy w wymiarze  pięciu  tygodni rocznie. Wynagrodzenie za okres urlopu pracownik pobiera z kasy urlopowej.

 
Płatny urlop zaczyna przysługiwać w kolejnym roku urlopowym podczas bieżącego roku kalendarzowego. Rok urlopowy rozpoczyna się 2 maja danego roku i trwa do 1 maja roku następnego (w roku 2000 uzyskiwało się prawo do urlopu dla roku urlopowego rozpoczynającego się 1 maja 2001 r.).

 
Na podstawie umowy generalnej przysługuje 30 dni roboczych urlopu (licząc z sobotami), z których 18 dni nieprzerwanego urlopu musi przypadać na okres od 1 maja do 30 września danego roku urlopowego. Odstępstwa od tej reguły mogą występować lokalnie.

 
Prawo do urlopu i wynagrodzenia w czasie urlopu jest zagwarantowane  ustawowo. Wszelkie odstępstwa od tych reguł zawierane w umowach są bezprawne.

 
Jeżeli nie przepracowało się całego poprzedniego roku kalendarzowego nabywa się prawo do części urlopu (około 2,5 dnia urlopu za każdy przepracowany miesiąc).

{moscomment}

{/viewonly}