Dyskusja o chustach

[katoliczka]

Nie Tula nie musialam wiary zmieniac.Zreszta na pewno bym sie na to nie zgodzila.Ja juz na poczatku naszej znajomosci postawilam sprawe jasno´- nigdy nie zamierzam zmieniac mojego wyznania i jesli on mysli ze moze z czasem dam sie przekona to lepiej zebysmy sie juz nigdy nie spotykali bo to nie ma sensu.On juz wtedy stwierdzil ze w sumie to mu nie zalezy.A ja uznalam ze jakos sie z tym pogodze ze moj maz nie bedzie katolikiem.I take tez zyjemy juz 6 lat.I nie powracamy do tego tematu.
Ja wcale az taka groliwa katoliczka nie jestem.Troche leniwa jestem jesli chodzi o praktyke.Ale napewno jestem osoba wierzaca.Nie moge uwierzyc jak ktos moze zmienic nagle religie?To tak jakby nagle stac sie kims innym.Ja bym tak nie mogla.
Powiedz swojej szwagierce zeby sie dobrze zastanowila co zamierza zrobic.Ja mysle,ze przymusowa zmiana religi jej szczesliwa nie uczyni.Aha no i ten przyszly maz tez nie fer do konca.Skoro ja nie zmienialam i dalo sie to czemu w ich przypadku sie nie da?
A rodzina meza po czesci mieszka w Dani i jakos nic sie mnie nie czepia.Odwiedzaja nas.My ich rowniez odwiedzamy.
Pewno gdzies tam w glebi duszy troche moze maja zalu ze nie jestem tego samego wyznania co oni.Tak zreszta jak i moja rodzina w Polsce,chociaz tego nie okazuja.
p.s.przepraszam,ze nie mam klawiatury polskiej 

[Klingon]

To świetnie że możecie żyć razem bez udowadniania sobie nawzajem który Bóg jest prawdziwy. Powodzenia.

Moim zdaniem, zamaist przerabiać kogoś na muzułmankę/katolika to lepiej znaleźć sobie już gotową/gotowego. Uważam też, że każda religia robi ludziom wodę z mózgu i nie chciałbym żeby moje dzieci były wychowywane w jakiejkolwiek religii. To jest chyba tak jak z palniem papabusesów - największymi przeciwnikami są byli palacze.

Co do Indii to trzeba też wziać pod uwagę presję społeczeństwa.

[Manior]

A ja się obawiam, że jednak każdy człowiek musi w coś/kogoś wierzyc. Tak zostaliśmy stworzeni. Nawet jak nie wierzymy w żadne przyjęta standardowe religie to i tak wierzymy w coś innego. Wiara jest wyrażeniem naszego optymizmu życiowego. Nawet człowiek goniący za pieniądzem wierzy w to, że gdy zdobędzie odpowiednią ilość kasy to znikną jego problemy i będzie żył jak w raju. A więc ma wiarę. I czy faktycznie jest taka duża różnica od wiary w Boga? Uczucie i dążenie do szczęścia jest takie same.
Komunizm próbował zmienić wiarę w Boga na wiarę w partię i zawsze nieomylnych pierwszych sekretarzy. I w wielu wypadkach udało im się to. znakomicie. Zamiast do kościołów chodzono na zebrania partyjne. Ceremonie były do siebie podobne. Pranie muzgów w celu wyciągania kasy i trzymania dyscypliny.
Nie wiem jaką silną osobowością musi być ktoś, kto naprawdę nie wierzy w nic. Wtedy nie ma żadnego celu życiowego. Z drugiej strony jest jak nagi człowiek chodzący w tłumie. Może być narażony na zaczepki tych, którym jest to nie w smak. Będą go próbowali nakłonić do założenia jakiegoś ubranka.  On się będzie opierał, ale w pewnym momencie może się poddać... I nagle zauważy że mu założono brunatną koszulę czy czarną kurtkę z jakimś napisem na plecach....

[Slawek Kopenhaga]

Moim zdaniem problemem nie jest zadna religia, ale FANATYZM religijny. W moich oczach zaslepieni fanatycy niczym sie nie roznia od siebie, bez wzgledu na to, jaka religie wyznaja.

Nie kazdy muzulmanin to fanatyk z Al-Khaidy, tak samo, jak nie kazdy katolik to wielbiciel Tadeusza Rydzyka...

Fanatyzm religijny to z punktu widzenia psychopatologii IDEA NADWARTOSCIOWA, czesto mogaca prowadzic do dalej idacych niebezpiecznych zaburzen.

Krotko i zwiezle - religia tak, ale fanatyzm juz nie. Bez wzgledu na wyznanie.

[Klingon]

Malujesz czarny obraz Manior - życie bez optymizmu z nagością duchową i perspektywą wcielenia do nazistów lub rockersów. Strach żyć bez wiary.
Podajesz przykład wiary w komunizm, pieniądz lub Boga (któregokolwiek spośród tysięcy). Ja wierzę w człowieka.

PS. Religie nie mają monopolu na moralność.

[Jomir]

Zgadzam sie w 100% ze Slawkiem.
Moja kolezanka pochodzi z Pakistanu, a raczej jej rodzina.
Ona urodzila sie tutaj. Gdy miala 6 lat, zostala wyslana do Pakistanu by nauczyc sie kultury i religii.
Wrocila tu, gdy miala 18 lat.

Gdy zalozyla swoja rodzine oparla sie presji rodziny i nie zgodzila sie by wyslac swoja corke do Pakistanu. Byla burza, ale sie dalo.
Ona sama i jej corka nie nosza chust. Jej rodzina (maz, corka i ona) nie modla sie co 3 godziny, nie poddaja sie praniu mozgu.
Choc zgodnie twierdza, za wciaz sa wyznania islamskiego i w Boga wierza.
Ona ma takie samo zdanie na temat instutucji Kosciola jak ja, ze Kosciol, nie ma znaczenia czy katolicki, czy muzlmaniski, probuje byc posrednikiem miedzy czlowiekiem i Bogiem i monopolista na wiare.
Natomiast mozna wierzyc w Boga i kultywowac wyznawana wiare bez osentacji.

Tak wiec tak jak Slawek napisal, nie religia jest grozna, lecz fanatyzm. I naprawde nie ma znaczenia, czy mowilmy o islamie, chrzescijanstwie czy hinduizmie.