chce wracac, czy tez tak macie?

[madzialenasz]

Ja jestem w Dani od prawie 3 lat....i wiem nigdy nie mowi sie nigdy...sle nie planuje wracac do Pl, a mam tu tylko meza. Nie mam zadnej roziny nie mam duzpp znajomych, tylko 3 polki znam i chyba wiecej mi nie potrzeba, Moi znajomi to znajomi Mojego meza, sami dunczycy. Nudze sie nieraz, ale co tam, dla mnie zycie toczy sie tu na pelnych obrotach, zawsze cos, to jakis wypad, kolacja u znajomych ze znajomymi, szkola, plany zwiazane z nauka.... w Pl, liczy sie tylko pieniadz, ceny przewyzszaja dochodzy, pelno pyskatych sprzedawczyn i opryskliwych pracownikow urzedowych.I chocbym tfuu tfuu, rozwioadla sie zmezem i zostane prawie sama to nie wroce do PL... Ale tesknie za rodziacami... no ale tez jestem w PL co 2-3 miesiace....i oczywiscie zanudzam mame prawie codziennym dzwonieniem , skype to swietny wynalazek 

[neletop]

A ja zawsze bylam rozdarta. Wyjezdzalam 25 lat temu. W tym czasie moi rodzice nie mieli jeszcze telefonu. Skypa nie bylo - bo i poco  .
Listy szly 3 tygodnie w jedna strone i byly cenzurowane (na poczatku). Tanich linii samolotowych nie bylo, autobusow tez nie. Zostawal prom, albo pociag.
Telewizji polskiej nie mozna bylo odbierac, udawalo sie zlapac polskie radio.
Na poczatku bylam bardzo zadowolona, pozniej juz mniej. Chyba najbardziej zaczelam tesknic jak urodzily sie dzieci. Zal mi bylo ze moi rodzice prawie nigdy ich nie widza, ze one nie poznaja polskiej kultury, historii.
Jezyka polskiego ich nauczylam - ale jako to byla walka. Najwiecej chyba ze soba - zeby sie nie poddac, nie odpowiadac im po dunsku, wymagac zeby odpowiadaly po polsku. Jak nie chcialy, to mowilam do nich po niemiecku lub rosyjsku.
Teraz sa zadowolone ze znaja polski  .
Przez wiele lat marzylam o tym zeby wrocic do Polski. Teraz juz mniej - znowu musialabym zaczynac wszystko od nowa, i juz mi sie nie chce.
No a to ze mozna sobie "wyskoczyc na kawe" na weekend (jak juz tesknota przycisnie) ulatwia sprawe.

[baerchen]

faktycznie zycie w danii przypomina raczej czekanie na spokojna emeryturke a jednym z wiekszych wydarzen w kazdym tygodniu jest zmiana menu "til frokost" u kolegow :-) ale jednak powiem ze czlowiek przyzwyczaja sie do tego, bedac w polsce przeraza mnie to ze kazda rzecz do zrobienia jest trudna a wieksza zmiana na lepsze w zyciu po prostu niemozliwa. po kilku dniach pobytu tam juz sie chce wracac do danii bo z nikim nie mozna znalesc wspolnego jezyka.  a jednakpostanowilismy ze nie chcemy zostac tutaj za dlugo pomimo ze mamy wszystko co trzeba, po kilku latach czas wrocic dynamicznie do zycia, po to zeby samemu miec wplyw na przyszlosc, ksztaltowac swoj rozwoj no i przede wszystkim "chwytac dzien" :-) pozdrawiam wszystkich odwaznych

[Juta]

Mieszkam w Danii ok. 9 lat i nie sadze, abym miala wrocic do Polski. Polska sie zmienia, ale ja takze i wiem, ze coraz mniej do siebie pasujemy. Poza tym nie chce sprowadzic swojego zycia do walki o przetrwanie, a tak by bylo po powrocie. Znam Danie juz dosc dobrze, znam jej wady i zalety, wiem czego sie spodziewac i odpowiada mi to.
Tesknilam za Polska przez pierwsze 3 lata. Teraz lubie tam jezdzic, ale robie to 1-2 razy w roku, tyle mi wystarczy.

[zaZu]

jestem tutaj 3 lata,
w Polsce mam wszytskich przyjaciól i rodzine ...
tesknie,
ale wiem ze nie mam po co wracac. w Polsce nie ma przyszłosci, nawet jesli jest praca to nie pozwala na godne zycie , ciezko do czegoś dojsc o własnych siłach.
niestety

[rokas]

Ja jestem tu krotko, bo cztery lata. Ale mialem dobry powod, by wyjechac z Polski i potrzebowalbym co najmniej rownie dobrego, aby do niej wrocic. A na to sie nie zanosi. Rodzicow i rodziny mi nie brakuje, ze znajomymi od wyjazdu kontakty sie porozluznialy. Nie mam potrzeby bywac w Polsce czesciej niz raz do roku, a i tak robie to chyba tylko ze wzgledu na taniego dentyste